De COVID-19 pandemie heeft zich in razend tempo ontwikkeld van een gezondheidscrisis tot een sociale crisis en zoals het er nu naar uit ziet een economische recessie. Van leiders en bestuurders van bedrijven en organisaties wordt op juist dit moment het uiterste gevraagd, ze nemen beslissingen en maken keuzes die ze tot een maand geleden zich nauwelijks konden voorstellen. GITP Executive Expertise maakt een rondje langs bestuurders.
17 apr. 2020
Het wisselt een beetje per dag. Enerzijds maak ik mij zorgen over familie en vrienden en collega’s. Blijven ze wel gezond? Anderzijds maak ik mij zorgen over de bedrijfs-economische kant. Het is allemaal erg onzeker… waar gaat dit naartoe. Het is nog zeer spannend wat er gaat gebeuren. Er komen grote veranderingen aan. Hoe we met het werk omgaan, met elkaar, met de economie. Ik ben ook erg benieuwd hoe we de maatschappij weer gaan opstarten. Het thuiswerken maakt de wereld wat kleiner dan ik gewend ben. Maar thuiswerken is niet de oplossing voor de lange termijn. Ik zie deze periode vooral als een periode om te leren. Ik denk dat we deze periode eigenlijk wel nodig hadden. Een crisis om het allemaal even stil te leggen. Naast al het persoonlijke verdriet zie ik ook een groot voordeel in de crisis. Dit is een moment van bezinning. Waar waren we eigenlijk met z’n allen mee bezig? Zoveel onnodig vlieg- en autoverkeer om maar eens wat te noemen, alles moest maar kunnen.
Dit moment kunnen we gebruiken om bewuster te gaan leven en te werken.
In het begin hebben we moeilijke beslissingen moeten nemen over het niet verlengen van contracten. Dat was stressvol.
Nee. Ik heb een goed ontwikkeld zakelijk analytisch vermogen. Dat wist ik en ik blijf vooral kansen zien. Ik kan juist nú het verschil maken. Omdat het nu wat minder druk is, heb ik beter zicht wat werkt en niet werkt. Alles wordt vergroot, wat goed gaat en wat niet goed gaat. Kansen blijven zien is het belangrijkste. Ik heb ook weer meer tijd om met anderen over hun schouder mee te kijken en hen te leren de kansen te zien.
Nee. Ik vind mezelf geen crisismanager. Ik kijk vooral naar de mogelijkheden. Als ik me vergelijk met het oude idee van de crisismanagers die vooral gingen snijden en micromanagen, denk ik dat je in tijden van crisis vooral mensen nodig hebt die kansen zien.
Ik merk nu wel dat ik meer vragen stel, en daardoor meer openheid krijg. Door een mening om te zetten in een vraag krijg je een beter gesprek!
In de vorige crisis ben ik met deze praktijk gestart en zocht toen ook alleen naar mogelijkheden. Het hielp.... Ik laat nu de rest zien dat ik er vertrouwen in blijf hebben. Ik blijf kansen zien. En dat geeft hoop en houdt de mensen op de been, ook al bevinden we ons nog op een dun laagje ijs.
Het is nodig in deze periode om als bestuurder directief op te treden. Dat wordt ook verwacht, maar dat betekent niet dat je als bestuurder uit het contact moet gaan en alleen maar tegen anderen te zeggen wat ze moeten doen. De verbinding blijven zoeken, zaken blijven bespreken, dat geeft vertrouwen.
Mijn houvast is de hoop dat het weer goed komt. We merken trouwens dat na de eerste klap het werk al weer aantrekt. Er zit beweging in de markt. We krijgen kansen die we anders niet hadden gekregen.
Hoop en verbinding, dat zijn mijn ankers. Verbinding elkaar, met het vak, met onze klanten. Dat is essentieel.
In negatieve zin verbaast het me dat mensen soms vergeten na te denken. Niet vooruit kijken, paniekvoetbal spelen of geheel stilvallen. Vergeet niet om je heen te kijken!
In positieve zin verbaas ik me over de veerkracht van mensen. De creativiteit die in de moeilijkste tijden ‘ontwaakt’. In crisistijden worden de mooiste ideeën geboren.
In tijden van crisis groeien mensen dichter naar elkaar toe (let op de 1,5 meter!). Het besef is dan: we moeten het met elkaar doen.
Het positieve van deze situatie is dat ik zie dat er meer samenwerking gezocht wordt en ontstaat. De standaard ‘eilandjes’ liggen opeens een stuk dichter bij elkaar. Dat is goed om te zien. Het nadenken over elkaars belangen helpt, maar ik ben wel realistisch genoeg om rekening te houden met het feit dat straks de praktijk toch wat weerbarstiger blijkt.
Én wat ook erg gewaardeerd wordt is dat ik de meeste avonden met het eten thuis ben. De kinderen zien mij nu veel meer. Dat is fijn.
Op dit moment wordt alles uitvergroot en zichtbaarder. We zien de dingen veel scherper: de dingen die goed en effectief werken en juist ook de dingen die overbodig zijn en niet effectief. Dat gaat over mensen, materialen, procedures, etc. Geen tijd meer aan nutteloze zaken besteden. Niet meer zoveel gaan rijden. Meer digitaal gaan werken. Nu we al een tijd thuiswerken en nog een tijdje thuis blijven werken wordt het kantoor en de collega’s opnieuw op waarde geschat in positieve zin. Ik denk dat we een balans gaan zoeken tussen thuis en kantoorwerk. Mogelijk minder investeren in vierkante meters kantooroppervlakte.
We hebben elkaar wel nodig. De samenwerking is essentieel voor ons voortbestaan.
Ik zie dat in crisistijd weer kansen worden geboren. Ik vind dat de mensen weer zelf moeten leren kijken, leren zoeken naar wat werkt, waar de kansen liggen. Deze crisis geeft de kans om medewerkers taakvolwassen te laten worden. Ze zijn regisseur van hun eigen loopbaan!
Ik benadruk nu meer dan anders dat het van het grootste belang is dat ze actiever het contact zoeken met klanten en ook meer tijd aan de klanten besteden. Het effect is dat ze versteld staan hoeveel meer antwoorden en informatie ze krijgen als ze langer de tijd nemen. Klanten waarderen het enorm.
Op korte termijn is het belangrijk om voor de mensen in de organisatie te zorgen.
Als de crisis voorbij is hoop ik dat we een leukere organisatie zijn geworden, een leuker team, met hoogwaardiger dienstverlening. Iedereen bewuster van zijn of haar positie is en zelfsturend en actiever zaken op zal pakken. En dat in een kantooromgeving met 1,5 meter afstand.
Ik vermoed in Q3 een opleving. We zullen nu moeten nadenken waar we kwetsbaar in zijn en daarop handelen. Stel je zelf de vraag: wat willen de klanten echt van ons? Bijvoorbeeld dat we een groenere organisatie worden? Dan kan je kiezen voor elektrische auto’s…. of minder gaan rijden.
Het zelfde doen als altijd.. beetje in de sleur van alledag.
Dus de kans van deze crisis is om uit ons patroon te komen. Na te denken over hoe we flexibeler kunnen samenwerken, hoe we een betere organisatie kunnen zijn. Met teveel nadruk op compliance verbeter je de basis van je werk niet. Denk na over wat goed is. Daar ben je zelf verantwoordelijk voor. Nu is de tijd om daar over na te denken. Als je als leider niet van deze situatie leert, dan mis je een belangrijke kans.
Stel jouw vraag aan een van onze adviseurs. We helpen je graag verder!
Bel 088 448 70 00 of plan een adviesgesprek.